Η γλώσσα δε σας αφήνει ποτέ μόνους. Βρίσκεται εκεί, μέσα στο μυαλό σας, και σας βοηθάει να σκέφτεστε. Υπάρχει εκεί για να σας βοηθάει να κάνετε σχέσεις -  και να τις χαλάτε. Είναι εκεί για να σας θυμίζει ποιος είστε και από πού έρχεστε. Είναι εκεί για να σας κάνει να χαίρεστε -  και για να κάνετε άλλους να χαίρονται όταν μελαγχολούν.

     Η γλώσσα δεν κάνει τα πάντα. Μερικές φορές δεν υπάρχουν λόγια γι’ αυτό που θέλουμε να πούμε. Κάποιες φορές είναι καλύτερο να αγκαλιάσετε κάποιον. Οι άνθρωποι λένε «Μία εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις». Αυτό είναι αλήθεια. Αλλά η γλώσσα είναι ακόμα κι εκεί παρούσα. Για να μιλήσετε για την εικόνα μπορεί να χρειαστείτε χίλιες λέξεις.

   David Crystal, Ένα μικρό βιβλίο για τη γλώσσα

                                    Ὁπόσα φύει γῆ

Ἄνθρωπος δέ, ὥς φαμεν, ἥμερον, ὅμως μὴν παιδείας μὲν ὀρθῆς τυχὸν καὶ φύσεως εὐτυχοῦς, θειότατον ἡμερώτατόν τε ζῷον γίγνεσθαι φιλεῖ, μὴ ἱκανῶς δὲ ἢ μὴ καλῶς τραφὲν ἀγριώτατον, ὁπόσα φύει γῆ.

                                               Πλάτων Νόμοι 766 a

Ο άνθρωπος, όπως υποστηρίζουμε, είναι ήμερος˙ αλλά όταν τύχει να έχει ορθή παιδεία και να είναι ευλογημένος από τη φύση, συμβαίνει να μετουσιώνεται στο πιο θεϊκό και πράο πλάσμα˙ όταν όμως η εκπαίδευσή του είναι ελλιπής ή ανάρμοστη μετατρέπεται στο πιο άγριο από τα όντα που υπάρχουν στη γη.

                 Πολιτική αναλγησία 

Αρκετοί αναρωτιούνται για ποιο λόγο όσοι ασκούν εξουσία -  είτε πολιτική είτε τηλεοπτική - χαρακτηρίζονται από έντονο κυνισμό και αναλγησία  αναφορικά με τη δεινή κοινωνική κατάσταση των συνανθρώπων τους. Η απάντηση δόθηκε το 1848 από τον Γερμανό φιλόσοφο και οικονομολόγο Κάρλ Μάρξ : 

"Χρειάζεται άραγε βαθιά οξυδέρκεια για να καταλάβουμε ότι, όταν αλλάζουν οι συνθήκες ζωής του ανθρώπου, αλλάζουν ακόμα και οι ιδέες του, ο τρόπος με τον οποίο βλέπει τα πράγματα, με μια λέξη, αλλάζει ακόμη και η συνείδησή του;"

Ανεξάρτητη Λογοκρισία αλά Protagon.gr...

Χτες, ημέρα Δευτέρα, 19 Μαρτίου, διάβασα ένα άρθρο του Τάσου Τέλλογλου στο Protagon.gr με τίτλο "Εις υπεράσπιση μιας «ψεύτικης» χώρας".

Αποφάσισα να στείλω ένα σχόλιο, αλλά εις μάτην. Οι διαχειριστές του ιστότοπου το λογόκριναν, διότι μάλλον δεν ταυτιζόταν με την αισθητική τους αντίληψη. Στα ερωτήματα που τους απηύθυνα να μου αιτιολογήσουν τους λόγους της μη δημοσίευσης του λιβελογραφήματός μου, μου έβαλαν το χέρι στο γύψο... συγγνώμη με αγνόησαν.

Το λογοκριμένο κείμενο που ακολουθεί, αφιερώνεται στην επίσημη, αντικειμενική, αδέκαστη Μαζική Ενημέρωση Αποβλάκωσης:

Ειλικρινά είναι μαεστρική η επιδεξιότητα των Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης όταν επιθυμούν να χειραγωγήσουν τη σκέψη της Κοινής Γνώμης.  Όταν θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν τη ΔΕΗ ξαφνικά ανακαλύπτουν τα σκάνδαλα των συνδικαλιστών. Όταν θέλουν να καταργήσουν όλα τα κοινωνικά επιδόματα – πλην ενός-, όπως  διέταξε η Τρόικα τα ανδρείκελα, ξαφνικά ανακαλύπτουν ότι οι πολίτες, μόνοι τους (;) εξαπατούν το Δημόσιο.

Μου θυμίζει όλη η ιστορία το ανέκδοτο με τον Σκάι, όπου η πλειονότητα των δημοσιογράφων του εγκαλεί την κυβέρνηση, γιατί δεν εφαρμόζει πιστά το μνημόνιο, και από την άλλη καλεί τους πολίτες να συμμετάσχουν σε εκστρατείες φιλανθρωπικών δραστηριοτήτων, για τα θύματα του μνημονίου...

Ρε πατριώτες, όχι άλλο κάρβουνο…

Η αγάπη δεν είναι βασικά μια σχέση προς ένα ιδιαίτερο άτομο. Είναι μια στάση, ένας προσανατολισμός του χαρακτήρα που καθορίζει τη σχέση ενός ατόμου προς τον κόσμο σαν σύνολο κι όχι προς ένα «αντικείμενο» αγάπης. Αν ένα άτομο αγαπά μόνο ένα άλλο άτομο κι είναι αδιάφορο προς τους άλλους συνανθρώπους του, η αγάπη του δεν είναι ακριβώς αγάπη αλλά μια συμβιωτική προσκόλληση ή ένας διογκωμένος εγωισμός.

Έριχ Φρομ